Özlemedik mi? 👈

     Yarın bu dönemin son günü. Karne verilecek ve bende hiç bir duygu yok. Karne de yazılacak olan her yazıyı karneler verilmeden de görebiliyorum. Hangi dersten kaç almışım, hangi gün gelmemişim, kim sözlü notuna kaç girmiş. Bunları bilmek iyi mi diye düşündüğüm oluyor. Şuan içimde hiç bir his yok. Hatta sabah kalktığımda bugün günlerden neydi diye sormuşluğum var. Eskiler derler ya eskiden güzeldi her şey. Aslında bunu hep eskiler demez. Çünkü her gün bir yarına göre eskidir. Okula başladığım andan itibaren hep e-okul oldu. (En azından ben öyle biliyorum.) Ama eskiden çok yaygın değildi e-okula girip notlara bakmak. Uygulamasından ortalama takip etmek. Bir heyecan olurdu içimde. Böyle sevinçli ama bir düşük kaygısı. (Eskiden 5 mi gelecek 4 mü vardı tabi düşük kaygısı yerine.) Çok eski değilim bu hayatta. Ama eski diyecek kadar bir dünüm var. Eskiyen dünden bugüne karneden bir gün önce o geceki uykuya heyecanla dalmayı özledim...