Saklayın Anam ☺💞

   Nereli olduğum konusunda bilgi vermedim. Ancak Ankara'da doğdum. Bir apartmanda oturuyorduk. Babam'ın işinden dolayı oradaymışız. İlk orada yürüdüm, konuştum, ilk orada güldüm. İlk odam orada oldu. Anneme ilk yardımımı orada ettim. Ama en güzeli ilk arkadaşlığımı orada yaptım. Bir sürü teyze dediğim insan vardı. Ve tabi çocukları! Yani arkadaş olabileceğim kişiler...
     Hepsiyle aram gayet iyiydi. Emir, Arda, Tuğba, Büşra Abla, Nur ve Gül... Hepsini tam olarak hatırlayamıyorum tabiki. Yüzleri aklımda çok net değil. Ama bazı anları hatırlıyorum.
     Mesela Emir. Bisiklete binmiştik. Binanın etrafını dolaşıyorduk. O binerken de evin sağından girip nasıl solundan çıktığını merak ediyordum. O zamanlar da safmışım😄.
    Mesela Arda. Okul öncesi anasınıfı tarzında bir yere gidiyordu. Gösteri yapacakları zaman bizi de çağırmışlardı. Siyah üstünde altın sarısı pullar olan bir yelek giymişti.
     Mesela Nur ve Gül. Onlar benden büyüklerdi. İkisi kardeşler tabi. Apartmanın önünde masalar var oraya oturup beraber laleler yapmıştık. Onları bir de sulu boyayla boyardık. İlk lale yapmayı onlarla öğrenmiş olsam gerek...
       Ve Tuğba. Ablası Büşra Abla var bir de. Onların yüzünü hatırlıyorum. Daha bir yakındık onlarla. Hayvanat bahçeleri, parklar, evdeki oyunlarımız... Hatta doğum günümde ayıcık yüzünden ettiğimiz kavga...☺ Fotoğraflar ve videolar sayesinde daha da kalıcı bir bağımız var. Ama dünkü yazımda bahsettiğim özel olan şey aslında onların benim için Ankara'dan ayrılırken yaptıkları o resim...😌❤ Bu resmi sizlerle paylaşmak istedim. Hani dün dedik ya bazı şeyler saklanmalı diye evet bazı şeyler gerçekten saklanmalı...

Bu resmi Ankara'dan döndüğümden beri saklıyorum. Sizleri seviyoruz ilk arkadaşlarım...💕