Bir Ümit 😢

    Sabah kahvaltısını etti annem... Biraz hüzünlü ve biraz da veda gözüyle ekmeğini yiyordu. Kafası önde ekmeği yiyor kimseden çıt çıkmıyordu... Belki de sevmiyordu vedaları. Ama asıl önemli olan vedalaşabilecek miydi??
     Küçük kardeşimin üstünü giydirdi. Fatoş Halamın ördüğü simli, tatlı, mor şapkayı giydirirken bunaldığı her halinden belliydi. Ortanca kardeşimin ablamla kalmam bende geleceğim demesini dahi önemsememişti. Bugün hüzünlüydü...
    Ve bu hüznün nedeni diyetisyene gidiyor olmasıydı! ☺ Son kez bir kurala göre yemek yemiyordu belki de. İçinde bir zayıflama ümidi yüzünde bir hüzün vardı... Ve gitti!
    Geldiğinde sevinçliydi. Aynı zamanda ümidi hala devam ediyordu... Çünkü diyetisyenin verdiği liste hem güzel hem de bir diyet listesi idi! 😂 Yarın başlarım diye kurduğu akşam yemeğini zayıflayacağım ümidiyle kaldırdı..:) Anneme buradan başarılar diliyorum...❤

(Her ayın ilk günü sanırım uğurlu günüm...💜)